Rozdział 10

Wstałam przed ósmą. Gdy byłam już prawie gotowa, zadzwonił dzwonek do drzwi. To był Justin:
-O nie, idź!
-Wpuść mnie, proszę.
-Czego chcesz?
-Przepraszam. Chris mi wszystko powiedział. Nie wiedziałem.
-Trochę za późno. Za godzinę mnie już tu nie będzie.
-Nie mówisz prawdy, nie ?
-Mówię !
-Nie ! Nie pozwolę Ci na to !
-Wyjdź.-poprosiłam go.
-Nie!
-Wyjdź!
-Nie! Nie możesz wyjechać !

Zamknęłam mu drzwi przed nosem. Po chwili... usłyszałam trzask i pisk opon .
Wyjrzałam zza drzwi, a na środku ulicy leżał Justin. Krwawił....był nieprzytomny. Zadzwoniłam po pogotowie.
Na sali:
-Co z nim ?-zapytałam lekarza.
-Jest w śpiączce...może zostać w niej nawet rok.
-Czy, czy ja mogę z nim zostać ?- zapytałam wstrząśnięta
-Oczywiście- pozwolił lekarz.
-Justin...-wiem,że mnie nie słyszał, ale musiałam to z siebie wydusić-..ja tak bardzo Cię przepraszam. To wszystko stało się tak szybko, ta nienawiść do Ciebie, potem nasz związek, znowu ta kłótnia i teraz ten wypadek. Najgorsze jest to, że to wszystko moja wina- miał taki niewinny wyraz twarzy, a jego sine wargi przyprawiały mnie o dreszcze.-Przepraszam-powiedziałam z łzami w oczach i wyszłam z sali.
Roztrzęsiona wróciłam do domu i powiedziałam rodzicom o zaistniałej sytuacji.
-Mamo, ja nie chcę wracać, teraz zrozumiałam,że tutaj jest nasz dom.
-No właśnie. Mieliśmy Tobie powiedzieć, że nasz dom został sprzedany. Więc tak jak mówisz, tutaj jest nasze miejsce.
-Dziękuję Wam serdecznie ! Ja za niedługo muszę iść odwiedzić Justina.
-Dobrze córciu, pozdrów go tam !
**********************************************************************************
Jak już zauważyliście, zmieniłyśmy zdjęcie główne bloga i mamy nadzieję, że się podoba. Wasze opinie proszę zamieścić w komentarzach.
I najważniejsza rzecz, że już prawie ,,licznik,, na statystyce osiąga 400 !