Rozdział 13 - Urodziny Justina

1 Marca- urodziny mojego skarba .

Długo zastanawiałam się co mu kupić . No więc …. poszłam do takiego faceta i dałam mu mnóstwo zdjęć . Moich , Justina , Pattie , Alexis , Maxa , Eleny , Damona , Chrisa , Belli , Rayana , Vanessy i Lusy . No i ten przesympatyczny mężczyzną zrobi kolaż naszy zdjęć , wyglądało to cudownie .

Obudziłam się wcześnie , by zrobić Justinowi urodzinowe śniadanie do łóżka . Do naleśników wpiłam świeczki z cyferkami 1 i 7 . Musnęła lekko kąciki jego ust i szepnęłam do jego ucha :

-Wszystkiego Najlepszego kochanie .

-Pamiętałaś ? - zapytał zdziwiony .

-Nie mogłabym nie pamiętać .

-Dziękuję – uściskał mnie .

-Zjedź śniadanie , a później dostaniesz prezent .

-Nie potrzebuję żadnych prezentów . Cieszę się , że ten dzień mogę spędzić z Tobą . Nic więcej do szczęścia nie jest mi potrzebne .

-Kocham Cię .

-Ja Ciebie też . A ty nie jesz- zmienił temat .

-Już jadłam .

Po śniadaniu kazałam mu zamknąć oczy . Zaprowadziłam go do salonu, aby pokazać mu kolaż .

-Możesz otworzyć oczy – powiedziałam .

-O mój Boże ! To jest piękne – powiedział z zachwytem . -Dziękuję.

-Och ! Nie myślałam , że tak Ci się to będzie podobało .

-To jest cudowne . Musiałaś się napracować. Czy to Vanessa ? - zapytał wskazując palcem .

-Nie to jest akurat Bella . Ta obok to Vanessa . A na samej górze jest zdjęcie...

-....Lucy – wszedł mi w słowo . - Nie wiem co mam powiedzieć . Mogę Ci jeszcze raz podziękować .

-To są w końcu Twoje urodziny . Został Ci ostatni rok dzieciństwa .Ten dzień musi być wyjątkowy.

-Chyba wiem jak to zrobić ...- uniósł zabawnie swoje brwi.

-Jeżeli masz to samo na myśli co ja …..Nie zgadzam się , Justin . Już to przerabialiśmy . Chyba mnie nie rozumiesz . Ja zostałam zgwałcona, boję się .

-Och ! Przepraszam . - przytulił mnie – Jak to się stało . Opowiedź mi , proszę .

-Jesteś pierwszą osobą , której to powiem i mam nadzieję , że ostatnią .

-Zamieniam się w słuch .

-Miałam siedem lat . Wracałam od koleżanki przez park . Okropnie lało , a ja nie miałam parasola . Podszedł do mnie jakiś facet, miał około sześćdziesiąt lat . Powiedział , że mam wejść pod jego parasol , a on mnie odprowadzi do domu . Ja , głupia i naiwna dziewczynka zaufałam mu . Porwał mnie i zamknął w jakiejś piwnicy i zaczął rozbierać mi bluzkę...-rozpłakałam się .

-Cii... Nie mów dalej . Już dobrze – obiął mnie.

-Od tego czasu boję się dorosłych mężczyzn . Mam nadzieję , że teraz mnie rozumiesz i jak będe gotowa na pewno Cię o tym powiadomię .

-Rozumiem Cię .

-Dobra . Koniec tego żalenia się , to Twój dzień .

-OK. To co ? Idziemy na spacer ?

-Nie . Mam dla Ciebie jeszcze jedną niespodziankę .

-Dziewczyno ! Każdego dnia mnie zadziwiasz .

-Kobieta zmienną jest ….

-To gdzie idziemy ?

-Prosto przed siebie .

-A tak na prawdę .

-Kochanie – złapałam Jego ramię . - Ja zawsze mówię prawdę .

-No Ok , nie Ci będzie – obją mnie .

Po dziesięciu minutach byliśmy na miejscu .

Oczami Justina

Szczerze mówiąc bałem się co ona znów wymyśliła . Zobaczyłem tylko wzgórze, którym schodziło się nad jeziorko . Zeszliśmy ścieżką i ujrzałem rozłożony koc , a na nim leżał tort z ,,17,, .

-Nie musiałaś . Przecież to tylko moje urodziny .

-,,Tylko,, ? Dla Ciebie ,,tylko,, ? Gdybym niczego nie przygotowała to też byś był taki zmierzły . Więc siadaj i świętujmy ten dzień – powiedziała lekko oburzona .

-Nie kłóćmy się . Złość piękności szkodzi – zaśmiałem się . -Dziękuję kotku – pocałowałem ją . - Jesteś najwspanialszą dziewczyną na świecie – uśmiechnąłem się .

-Nie przesadzaj .

Usiedliśmy i długo rozmawialiśmy o wszystkim , ale o niczym . Do domu wróciliśmy około północy .

Chciałabym Wam bardzo , bardzo mocno podziękować . Te wszystkie ,,obronne ,, komentarze dały mi dużo do myślenia . Kocham Was ! Mam nadzieję , że rozdział się spodobał.

Pozdrawiam Was WSZYSTKICH serdecznie ! Do następnego!